Eerste week in Lima

Lieve lezers,

Na een enerverende week achter de rug te hebben vond ik het weer tijd worden voor een blog. Ten eerste: bedankt voor alle leuke/lieve/mooie reacties die ik van jullie heb gekregen op mijn vorige blog. Het is fijn om te merken dat mensen meeleven.

Net zoals ik in mijn openingszin al aangaf heb ik een bijzondere week achter de rug. Het begon zondag in de kerk. Vanwege onze jetlag waarschijnlijk werden we vroeg wakker. We bleven rond een uurtje of tien op onze kamer en gingen daarna naar beneden. Daar was nog helemaal niemand. Rond 12 uur werd iedereen pas wakker, wat bleek: ze hadden zich verslapen. We gingen naar de kerk en de kerkdienst was al begonnen, maar we konden toch nog naar binnen. Het was een mooie maar lange dienst en vanwege de taalbarrière erg moeilijk te begrijpen. Wel een bijzondere ervaring vond ik het. ’s Middags gezellig bij Arjan geweest en ’s avonds weer naar de kerk geweest.

De eerste helft van deze week verliep een beetje anders dan gepland. Dit vanwege het overlijden van de moeder van onze begeleidster in Lima (Anamaria). Tevens wonen wij bij haar in huis. Dinsdag zouden we een bezoek hebben gebracht aan San Marcos. Dat is de universiteit waaraan wij ook een aantal colleges gaan volgen. Elke dinsdag en donderdag krijgen we daar les op de faculteit: educatie. Hoe kan het ook anders ;) Ik heb daar veel zin in. Ook al zal het Spaans op een behoorlijk hoog niveau liggen en pittig zijn in het begin. Helaas ging dit bezoek niet door, wat natuurlijk wel begrijpelijk is in deze situatie. We zijn naar de begrafenis geweest en de condoleance. Een begrafenis is hier wel heel anders dan in Nederland. De mensen lijken niet echt verdrietig. Ze lachen en maken grapjes. Dat voelt een beetje vreemd. Vanwege dit overlijden kwam er ook familie uit Europa over die tijdelijk bij Anamaria zullen verblijven waardoor wij (Dorene en ik) tijdelijk ergens anders verblijven. We gaan logeren bij een nicht van Anamaria.
Inmiddels zijn we gearriveerd bij de nicht: Martha. Haar man is dominee en ze hebben drie dochters. Zij kunnen goed Engels dus we kunnen gezellig met ze kletsen. De mensen hier vinden een hechte familieband belangrijk. Toen we arriveerden was het eerste wat de dochters zeiden: ‘We love food.’ Eten is hier echt een gezellig familiemomentje. We krijgen ook op de meest bizarre tijden eten. Als we 's avonds om tien uur nog trek hebben krijgen we nog gerust een bord warm eten. Wel heel lekker eten trouwens!

Tot zover even over deze week. Ik verheug me op jullie reacties en vind het erg leuk om te zien hoe jullie meeleven.

Groetjes uit Lima,
Irene