Een dagje Lima
Door: Irene
Blijf op de hoogte en volg Irene
30 September 2012 | Peru, Lima
Lieve lezers,
Zes uur: de wekker gaat af, grrr. Hij krijgt een mep en houdt nog een kwartier zijn mond. Na een kwartier gaat ‘ie opnieuw af en moeten we er toch echt uit. Waarom wilde ik ook al weer naar Peru? Snel aankleden en om half 7 ontbijten. Dit bestaat uit harde bolletjes, of zachte als ze al een paar dagen liggen, met jam. De huishoudster is ’s ochtends altijd erg enthousiast en kletst ons de oren van het hoofd. Si,si,si is het enige wat ik ’s ochtends vroeg uit mijn keel krijg.
Om kwart voor zeven vertrekken we. We lopen door het drukke Lima naar de Paradero. De taxi is er ook al en we stappen snel in. Hoewel er een categorie mensen is, zoals Dorene en ik, die de tijd in de taxi gebruiken om te slapen zijn er ook mensen die ’s ochtends al graag kletsen. Verschil moet er zijn ;) Rond een uurtje of kwart voor acht komen we in de buurt van onze bestemming. Dit is te zien aan de mototaxi’s. Taxi’s op drie wielen, soort fietstaxi’s maar dan met motor. Ook is de omgeving slechter. De huizen zijn vervallen en de weg vertoont veel gaten. In de buurt van de school: Luz y Esperanza weet de taxichauffeur niet meer waar we heen moeten. Hij vraagt verschillende mensen maar Luz y Esperanza lijkt op een mysterieuze, onbekende plek te staan. Na enig gevraag, gedraai met de auto en getoeter zien we ineens de school herrijzen: Luz y Esperanza. We bedanken de taxichauffeur hartelijk en stappen op de school af: onze tweede stageschool, een nieuwe uitdaging.
Bij het hek staan al verschillende mensen ons op te wachten. We worden hartelijk begroet met een kus en gaan het hek binnen. Het is inmiddels acht uur en we zijn dus aan de late kant, de school begint om kwart voor acht. Ons wordt een plek aangeboden op een bank. Daar gaan we zitten. Alle kinderen staan in rijen en zingen verschillende christelijke liederen. Ze leggen hun hand op hun hart en zingen uitbundig, en sommigen wat minder uitbundig, het Peruaanse volkslied. Zes kinderen marcheren met de Peruaanse vlag voor de kinderen langs er wordt geklapt. Vervolgens worden er nog een aantal christelijke liederen ten gehore gebracht en worden wij welkom geheten.
Vervolgens gaan alle kinderen naar de klas. Ik krijg te horen dat ik in segundo A twee weken zal verblijven. Dit is te vergelijken met groep 4 in Nederland alleen lopen ze een half jaar achter omdat het schooljaar, na de zomervakantie in maart, begint. Na mijn ervaring op San Andres, waar we eerst twee weken stage hadden gelopen, had ik al een beetje een idee hoe het lesgeven zou gaan. Dit bleek aardig met mijn verwachting overeen te komen. De juf probeert aandacht te trekken voor haar les, de kinderen praten ondertussen wel maar toch leren ze ook veel. Het niveau ligt hier, zeker op het gebied van rekenen, aanzienlijk hoger. In de pauze, onder het genot van een bakje koffie en een gekregen koekje, waren we een ware attractie. De kinderen wilden graag naast ons zitten en knuffels geven. Dit nog veel meer dan op San Andres. Om kwart voor 2 is de school afgelopen. We dachten dat we op tijd thuis zouden zijn maar de praktijk was weerbarstiger. Na een lange reis in de micro, soort bus maar niet te vergelijken met Nederland, kwamen we om 4 uur aan bij ons huis. Na een heerlijke maaltijd en douche is het tijd om naar bed te gaan. De eerste dag was echt genieten: ik heb zin in meer!
Liefs,
Irene
Ps. Inmiddels zitten de twee weken stage er helaas al weer op. Volgende week gaan we naar Moyobamba, ik kijk er erg naar uit! Ik weet nog niet of ik daar internet zal hebben dus het kan zijn dat de blog nog even op zich laat wachten..
Zes uur: de wekker gaat af, grrr. Hij krijgt een mep en houdt nog een kwartier zijn mond. Na een kwartier gaat ‘ie opnieuw af en moeten we er toch echt uit. Waarom wilde ik ook al weer naar Peru? Snel aankleden en om half 7 ontbijten. Dit bestaat uit harde bolletjes, of zachte als ze al een paar dagen liggen, met jam. De huishoudster is ’s ochtends altijd erg enthousiast en kletst ons de oren van het hoofd. Si,si,si is het enige wat ik ’s ochtends vroeg uit mijn keel krijg.
Om kwart voor zeven vertrekken we. We lopen door het drukke Lima naar de Paradero. De taxi is er ook al en we stappen snel in. Hoewel er een categorie mensen is, zoals Dorene en ik, die de tijd in de taxi gebruiken om te slapen zijn er ook mensen die ’s ochtends al graag kletsen. Verschil moet er zijn ;) Rond een uurtje of kwart voor acht komen we in de buurt van onze bestemming. Dit is te zien aan de mototaxi’s. Taxi’s op drie wielen, soort fietstaxi’s maar dan met motor. Ook is de omgeving slechter. De huizen zijn vervallen en de weg vertoont veel gaten. In de buurt van de school: Luz y Esperanza weet de taxichauffeur niet meer waar we heen moeten. Hij vraagt verschillende mensen maar Luz y Esperanza lijkt op een mysterieuze, onbekende plek te staan. Na enig gevraag, gedraai met de auto en getoeter zien we ineens de school herrijzen: Luz y Esperanza. We bedanken de taxichauffeur hartelijk en stappen op de school af: onze tweede stageschool, een nieuwe uitdaging.
Bij het hek staan al verschillende mensen ons op te wachten. We worden hartelijk begroet met een kus en gaan het hek binnen. Het is inmiddels acht uur en we zijn dus aan de late kant, de school begint om kwart voor acht. Ons wordt een plek aangeboden op een bank. Daar gaan we zitten. Alle kinderen staan in rijen en zingen verschillende christelijke liederen. Ze leggen hun hand op hun hart en zingen uitbundig, en sommigen wat minder uitbundig, het Peruaanse volkslied. Zes kinderen marcheren met de Peruaanse vlag voor de kinderen langs er wordt geklapt. Vervolgens worden er nog een aantal christelijke liederen ten gehore gebracht en worden wij welkom geheten.
Vervolgens gaan alle kinderen naar de klas. Ik krijg te horen dat ik in segundo A twee weken zal verblijven. Dit is te vergelijken met groep 4 in Nederland alleen lopen ze een half jaar achter omdat het schooljaar, na de zomervakantie in maart, begint. Na mijn ervaring op San Andres, waar we eerst twee weken stage hadden gelopen, had ik al een beetje een idee hoe het lesgeven zou gaan. Dit bleek aardig met mijn verwachting overeen te komen. De juf probeert aandacht te trekken voor haar les, de kinderen praten ondertussen wel maar toch leren ze ook veel. Het niveau ligt hier, zeker op het gebied van rekenen, aanzienlijk hoger. In de pauze, onder het genot van een bakje koffie en een gekregen koekje, waren we een ware attractie. De kinderen wilden graag naast ons zitten en knuffels geven. Dit nog veel meer dan op San Andres. Om kwart voor 2 is de school afgelopen. We dachten dat we op tijd thuis zouden zijn maar de praktijk was weerbarstiger. Na een lange reis in de micro, soort bus maar niet te vergelijken met Nederland, kwamen we om 4 uur aan bij ons huis. Na een heerlijke maaltijd en douche is het tijd om naar bed te gaan. De eerste dag was echt genieten: ik heb zin in meer!
Liefs,
Irene
Ps. Inmiddels zitten de twee weken stage er helaas al weer op. Volgende week gaan we naar Moyobamba, ik kijk er erg naar uit! Ik weet nog niet of ik daar internet zal hebben dus het kan zijn dat de blog nog even op zich laat wachten..
-
01 Oktober 2012 - 07:49
Willy Selles:
Hoi Irene,
Leuk om weer wat van je te lezen. En ook mooi om over je ervaringen daar te lezen, op verschillende scholen. Wel vroeg uit de veren daar hoor. En dan ook nog zo'n wakkere tante te kwebbelen...... En lange dagen op die manier.
Groetjes en nog een hele goede tijd gewenst.
De Sellesjes van de Oostermaat. -
01 Oktober 2012 - 13:21
Rianne:
Ej Ireen.
Kiek an. Weer een blog van jou!
Goed bezig meid.
Leuk om alles zo weer te lezen.
Hihi wat een zoektocht naar die school. Lache man.
Niemand die het weet...pff waar ben je toch terecht gekomen;)
Die man had vast geen tomtom:p
Wat een ontvangst daar op die scholen (zouden ze hier eens moeten doen;))
succes op deze school.
Hoe grote groep is het?
Gaat het verder een beetje zoals hier in NL?
Heb je trouwens nog een beetje vrije tijd dan? Dat je de buurt een beetje in kan? Beetje omgeving bekijken?
Doe kalm an meid,
Denk an je.
Liefs
-
01 Oktober 2012 - 19:20
Gerrit:
Hey Irene,
dat is lang geleden, maar mooi dat je het zo goed naar je zin hebt.
het is er wel een hele belevenis om daar in lima in de taxi te zitten.
en zo doe je wel veel ervaring op merk ik wel.
ik ziet uit naar je volgende blog
groetjes,
Gerrit -
02 Oktober 2012 - 19:31
Reinate:
Ha meid,
Top om je verhaal te lezen! Dacht van het weekend net wanneer het volgende bloq in mijn mail zou verschijnen! Leuk om je enthousiasme in je mail te lezen!
Hopen op nog heeeel veeeeeel leuke gezellig leerzame weken (waar wij in Nederland van kunnen genieten;))
Liefs Reinate -
03 Oktober 2012 - 22:54
Annemieke:
Hee Irene,
Erg leuk om je verhalen te lezen, en wat een zoektocht naar de juiste school, haha!
Klinkt erg leuk... Ik had niet gedacht dat het niveau daar hoger lag maar zo zie je maar weer.
Ik zag dat je inmiddels in Moyobamba was aangekomen.
Ga je daar weer naar een andere school, of hoe zit dat precies?
Kun je een beetje normaal douchen? Ben eigenlijk wel benieuwd naar foto's!!!!!
Groetjes,
Annemieke -
04 Oktober 2012 - 16:32
Jan:
Dag Irene,
Mooie verhalen en belevenissen! Hoe vind jij het eten? Ben heel benieuwd naar je ervaringen in Moyobamba en op welke scholen jullie nu zitten.
Jan -
13 Oktober 2012 - 11:25
Lies En Jan :
Beste Irene,
leuk om van je te lezen.
volgende week begint de uitzending via de kerkvideo om 15.30 daarvoor zie je waarschijnlijk de lege kerk van binnen en familieleden in en uit lopen bijv met een cello.
het internetadres is www.cgknunspeet.nl/ kerkdiensten
daarna op het blad kerkdiensten zie je: Klik hier voor video (via Streamit video portaal).
Klik je het woord video aan dan opent zich vanzelf een nieuw tabblad en daarop kun je zaterdag 20/10/2012
aanklikken. en heb je live verbiinding.
Hartelijke groeten en Zegen van de Heere gewenst! T.Lies en O.Jan, JSD
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
