Een dagje Lima

Lieve lezers,

Zes uur: de wekker gaat af, grrr. Hij krijgt een mep en houdt nog een kwartier zijn mond. Na een kwartier gaat ‘ie opnieuw af en moeten we er toch echt uit. Waarom wilde ik ook al weer naar Peru? Snel aankleden en om half 7 ontbijten. Dit bestaat uit harde bolletjes, of zachte als ze al een paar dagen liggen, met jam. De huishoudster is ’s ochtends altijd erg enthousiast en kletst ons de oren van het hoofd. Si,si,si is het enige wat ik ’s ochtends vroeg uit mijn keel krijg.

Om kwart voor zeven vertrekken we. We lopen door het drukke Lima naar de Paradero. De taxi is er ook al en we stappen snel in. Hoewel er een categorie mensen is, zoals Dorene en ik, die de tijd in de taxi gebruiken om te slapen zijn er ook mensen die ’s ochtends al graag kletsen. Verschil moet er zijn ;) Rond een uurtje of kwart voor acht komen we in de buurt van onze bestemming. Dit is te zien aan de mototaxi’s. Taxi’s op drie wielen, soort fietstaxi’s maar dan met motor. Ook is de omgeving slechter. De huizen zijn vervallen en de weg vertoont veel gaten. In de buurt van de school: Luz y Esperanza weet de taxichauffeur niet meer waar we heen moeten. Hij vraagt verschillende mensen maar Luz y Esperanza lijkt op een mysterieuze, onbekende plek te staan. Na enig gevraag, gedraai met de auto en getoeter zien we ineens de school herrijzen: Luz y Esperanza. We bedanken de taxichauffeur hartelijk en stappen op de school af: onze tweede stageschool, een nieuwe uitdaging.

Bij het hek staan al verschillende mensen ons op te wachten. We worden hartelijk begroet met een kus en gaan het hek binnen. Het is inmiddels acht uur en we zijn dus aan de late kant, de school begint om kwart voor acht. Ons wordt een plek aangeboden op een bank. Daar gaan we zitten. Alle kinderen staan in rijen en zingen verschillende christelijke liederen. Ze leggen hun hand op hun hart en zingen uitbundig, en sommigen wat minder uitbundig, het Peruaanse volkslied. Zes kinderen marcheren met de Peruaanse vlag voor de kinderen langs er wordt geklapt. Vervolgens worden er nog een aantal christelijke liederen ten gehore gebracht en worden wij welkom geheten.

Vervolgens gaan alle kinderen naar de klas. Ik krijg te horen dat ik in segundo A twee weken zal verblijven. Dit is te vergelijken met groep 4 in Nederland alleen lopen ze een half jaar achter omdat het schooljaar, na de zomervakantie in maart, begint. Na mijn ervaring op San Andres, waar we eerst twee weken stage hadden gelopen, had ik al een beetje een idee hoe het lesgeven zou gaan. Dit bleek aardig met mijn verwachting overeen te komen. De juf probeert aandacht te trekken voor haar les, de kinderen praten ondertussen wel maar toch leren ze ook veel. Het niveau ligt hier, zeker op het gebied van rekenen, aanzienlijk hoger. In de pauze, onder het genot van een bakje koffie en een gekregen koekje, waren we een ware attractie. De kinderen wilden graag naast ons zitten en knuffels geven. Dit nog veel meer dan op San Andres. Om kwart voor 2 is de school afgelopen. We dachten dat we op tijd thuis zouden zijn maar de praktijk was weerbarstiger. Na een lange reis in de micro, soort bus maar niet te vergelijken met Nederland, kwamen we om 4 uur aan bij ons huis. Na een heerlijke maaltijd en douche is het tijd om naar bed te gaan. De eerste dag was echt genieten: ik heb zin in meer!

Liefs,
Irene

Ps. Inmiddels zitten de twee weken stage er helaas al weer op. Volgende week gaan we naar Moyobamba, ik kijk er erg naar uit! Ik weet nog niet of ik daar internet zal hebben dus het kan zijn dat de blog nog even op zich laat wachten..